Bezpieczny dom - detektory czadu, gazów i dymu

Dom z założenia powinien być miejscem, które daje nam poczucie bezpieczeństwa. Planując budowę nowego domu czy też remontując budynek już istniejący, decydujemy się często na droższe rozwiązania dotyczące strategicznych pomieszczeń i instalacji. Do takich pomieszczeń należy kuchnia. Wyposażając ją dbamy o to, by sprzęty były funkcjonalne, trwałe i odpowiadały aktualnym standardom bezpieczeństwa. Tak samo ważny jest system ogrzewania. Chcemy by był niezawodny, wydajny, ale też energooszczędny. Niestety nawet najlepiej zaprojektowany i serwisowany budynek jest pełen ukrytych niebezpieczeństw. Dlatego warto wyposażyć dom w autonomiczne detektory. Umożliwi to wykrywanie takich niebezpieczeństw, a nasz dom stanie się dla nas bezpieczny.

Pierwszym zagrożeniem jest ogień. Podczas procesu spalania czy nawet wstępnego zapłonu powstaje dym. Źródłem dymu może być zarówno przypalony obiad, ale również tląca się wadliwa instalacja elektryczna, niedomknięty kominek lub piec. Szybkie wykrycie zagrożenia pozwala na błyskawiczną reakcję i ewentualne wezwanie pomocy, zanim jeszcze wybuchnie pożar, który strawi cały nasz dom.

Jak prawidłowo powinien być zamontowany czujnik dymu?

Prawidłowo zamontowany czujnik dymu powinien:

• znajdować się na środku sufitu pomieszczenia,

• z dala od wentylatora, drzwi czy okna, które będą przedmuchiwać potencjalne zagrożenie
  i uniemożliwią czujnikowi jego wykrycie.

*Jednostka ppm określa stężenie (trującego) gazu.

Kolejnym zagrożeniem związanym z ogniem jest czad. Ten legendarny cichy zabójca powoduje niedotlenienie, zawroty głowy, usypia, a w konsekwencji bezboleśnie zabija. Nawet jeśli jego działanie nie będzie natychmiastowe, długotrwałe wchłanianie czadu powoduje nieodwracalne zmiany w mózgu wskutek obumierania szarych komórek.

Jakie są objawy zatruciem tlenkiem węgla?

Tlenek węgla - efekt niecałkowitego spalania powstaje w warunkach, w których układ wentylacji i napowietrzania pomieszczenia jest niewydolny. Tlenek węgla gromadzi się, zwłaszcza gdy kratki wentylacyjne zostały celowo uszczelnione „żeby ciepło nie uciekało, a wiatr nie dmuchał”. Czad może być produkowany przez niesprawny, gazowy przepływowy podgrzewacz wody. Może zostać wdmuchnięty do pomieszczenia również przez komin.

Potencjalnym źródłem czadu jest piec lub kominek, gdzie brak dostatecznej ilości dostarczonego powietrza powoduje wspomniane wcześniej spalanie niecałkowite.

Wiele potencjalnych domowych zagrożeń, mogących powstać w wyniku awarii czy nawet anomalii pogodowych, generuje potrzebę zabezpieczenia swojego zdrowia i życia odpowiednim czujnikiem.

Jak zamontować detektor czadu?

Detektor tlenku węgla zamontowany na wysokości oczu, w najczęściej używanym pomieszczeniu, pozwala właściwie ocenić ilość cząsteczek CO we wdychanym powietrzu. Montaż na suficie czujnika dymu i czadu w jednym urządzeniu, prowadzi do błędnych wskazań, ponieważ nawet w 100% sprawna instalacja wentylacyjna nie jest w stanie natychmiastowo odprowadzić powstającego naturalnie, w ilościach niezagrażających zdrowiu, tlenku węgla.

Jak zamontować kolejny czujnik ostrzegający przed wyciekiem gazu?

W domu zetkniemy się również z zagrożeniem wynikającym z wycieku gazu. Dla właściwego omówienia tematu należy wskazać, że metan to gaz ziemny dostarczany z instalacji, a mieszanka propan butan, czyli gaz LPG, pochodzi z butli. Pierwszy z nich jest lżejszy od powietrza dlatego czujnik monitorujący jego stężenie montujemy przy suficie, natomiast drugi ma bardzo wysoką gęstość i gromadzi się przy podłodze. Mieszające się z powietrzem gazy tworzą mieszankę wybuchową i wystarczy niestety jedna iskra np. pochodząca od włącznika światła, aby zainicjować śmiertelny w skutkach wybuch. Z uwagi na fakt, że oba te gazy mają różną budowę i kaloryczność nie da się ich poprawnie wykrywać czujnikiem „uniwersalnym”. Zastosowanie takiego wspólnego czujnika prowadzić będzie do fałszywych alarmów, a co gorsza ich braku.

Należy szczególnie uważać na tzw. „magiczne” urządzenia wykrywające wszystko jednocześnie. Jeden czujnik na suficie nigdy nie wykryje wszystkich zagrożeń lub będzie o nich alarmował pomimo braku bezpośredniego zagrożenia.

Gdzie nie należy montować czujników

• Zbyt blisko okien, drzwi oraz kratek wentylacyjnych.

• W strumieniu powietrza wentylacji mechanicznej lub klimatyzacji.

• Bezpośrednio nad kuchenką gazową, piecem czy kominkiem (minimalna odległość 150cm).

• Na wysokości nieodpowiedniej dla danego czujnika.

Autor:

Mgr Inż. Piotr Tarnowski – Szef produktu w firmie ORNO-Polska Sp. z o.o.